Gazze: insanlığın sınavı

Gazze… Dünya haritasında küçücük bir nokta, ancak yüreklerde kocaman bir yara. Her bir taşı, her bir sokağı, her bir evi, tarihin acımasız dalgalarına karşı dimdik duran bir direnişin simgesi. Gazze, sadece bir coğrafya değil; insanlığın vicdanına atılmış bir çığlık, adaletin eksik kaldığı bir hesap.

Bu topraklar, yüzyıllardır medeniyetlerin beşiği oldu. Denizi, bereketi ve insanlarının sıcaklığıyla bir cennetti. Ama bugün, cennet cehenneme dönmüş durumda. Bombaların gölgesinde büyüyen çocuklar, gözyaşlarıyla sulanan topraklar ve her gün biraz daha derinleşen bir acı… Gazze, insanlığın ortak vicdanına sesleniyor: “Neredesiniz?”

Gazze’de yaşananlar, sadece bir bölgenin değil, tüm insanlığın hikâyesidir. Bir çocuğun gözündeki korku, bir annenin duasındaki umut, bir babanın çaresizliğindeki öfke… Bunlar, evrensel duygular. Hepimiz, bir şekilde Gazze’deyiz. Çünkü orada yaşanan acı, insanlığın ortak mirasıdır.

Peki, biz ne yapıyoruz? Dünya, bu acıya nasıl sessiz kalabiliyor? Gazze’de her gün ölen masumlar, sadece istatistiklerde birer sayı mı? Hayır! Onlar, birer hayat, birer hikâye, birer umuttu. Onlar, bizim insanlığımızın bir parçasıydı.

Gazze bize şunu hatırlatıyor: İnsan olmak, sadece nefes almak değil, başkalarının nefes almasına yardım etmektir. İnsan olmak, acıyı paylaşmak, umudu çoğaltmaktır. Gazze’de yaşananlar, insanlığın sınavıdır. Bu sınavı geçmek için hepimizin yapabileceği bir şeyler var. Belki bir dua, belki bir yardım eli, belki de sadece bu acıyı unutmamak…

Gazze, direnişin sembolüdür. Orada yaşayan insanlar, her gün yeniden doğuyor. Bombalar, yıkılan binalar, ölümler… Hiçbiri onların umudunu söndüremiyor. Çünkü umut, en karanlık anlarda bile yeşeren bir çiçektir. Gazze, bize umudun asla ölmeyeceğini hatırlatıyor.

Bugün, Gazze için bir şey yapın. Bir dua edin, bir yardım kuruluşuna destek olun ya da sadece bu acıyı dünyaya anlatın. Unutmayın, Gazze’de yaşananlar, hepimizin hikâyesi. Ve bu hikâyenin sonunu birlikte değiştirebiliriz.

Gazze, insanlığın vicdanıdır. O vicdan, asla susmamalı.