Bir yazar gözüyle

İlkler hep böylemi olur
İlk olan her şeyde biraz sevinç, biraz hüzün biraz da acı olur,
İlk olan her şeyde biraz yetersizlik çekilen biraz hasret biraz da gözyaşı olur

Bir anne için yeni doğan bir bebek sevinci
Bir yazar için yeni çıkan bir kitap gibi,
Mezun olmuş bir öğrenci için diploma sevinci
Ataması yeni olmuş Öğretmen gibi,
Veya yeni bir makama gelmiş amir gibi heyecan dolu.

İlkler hep böyle mutlu neşeli mi olur
İlkler sizde de hep böyle mi yaşanıyor.

Başka bir perspektiften bakalım,
Yoksa biraz daha farklı mı yaşanır.
Biz yazarlar çok mu duygusalız çok mu derinden hissediyoruz sevgiyi acıyı,
Kimi zaman sevinç naralarını atmayı, kimi zaman gözyaşını yanaklarımızdan silmeyi, Yoksa her şeyi biz gösteriş olsun diyemiyor yaşıyoruz, Düşünün diyorum can çekişen bir kediyi,
Düşünün yavrusunu toprağa gömen bir babayı bir anneyi, Düşünün ilkler nasıl yaşanmalı.

Veya ilkler hep böyle mi yaşanıyor,
Benim sizlerle buluştuğum bu ilk yazım gibi,
Heyecan dolu mu olur ilkler.

Ne yazmalıyım düşüncesine girmekten kendini kaleme küsmüş gibi hissettiren, İlkler böyle mi olur herkeste Hep böyle inceliğimi kusursuz olmayı mı yaşatır insana,

Yoksa güçlü bir kalem olmak için çok içyenmi yazmalıyım,
İlkler biraz düşüncelerde karışıklığı,kararsızlığı, yaşatırmış insana,
Ben de bu ilk heyecanı sizlerle paylaşmak yüreğinizdeki duygulara ortak olmaya geldim.
Açın yüreğinizi sonsuzluğa doğru..

Ölüm değil mi bize atalarımızdan miras bırakılan
Ben de bu bir nefeslik ömürde güzel bir miras bırakmak için yüreğinize mihman olmaya geldim.

Ve ben bir susma bir sessizlik telaşındayım hep
Şimdi bu gazete stunlarında olmanın verdiği ilk heyecanı yaşamak ne güzel bir duygu,

İlk kitabımda şöyle bir aforizma yazmıştım
(Hiçbir sevinç tek başına mutlu etmez insanı.Her sevincin bir paydaşı muhakkak vardır)

Bende bu satır aralarında içimdeki bu sevinci sizlerle paylaşmaktan mutlu oluyorum.
Ve yüreğinizde bir yuva kurmak sizinle birlikte ağlamak için yazıyorum,

Bundan sonra birlikte gülmek birlikte yol almak için kolları sıvadım,
Ve nihayetinde kaleme kağıda dokundum,
Artık yüreğinizde eksik his edip gördüğüm parçaları yazdıklarımla tamamlamaya çalışacağım,

/ Nasıl ağlamak pasif bir direnişse yüzümüzdeki tebessümlerde aktif bir protesto olsun /

Ünlü yazar (Osho Chandra Mohan Jain)
Dediği gibi
(Hayat küçük şeylerden oluşur.
Eğer seversen büyük olurlar)

Madem dünyadaki bütün hastalıkların şifası sevgidir ben de iki günlük dünyada elimizdeki tek sermayenin sevgi olduğu inancı kanısındayım.

Sevenlerinize gurbet gibi durmayın.
Sizden kaçanlara da sıla gibi olmayın.

Şu kısa şiirdeki dizelerle ilk yazımızı siz kıymetli okurlara sunuyorum..

GÖRDÜM
Gördüm umudun tükendiği anda,
Umuda giden yolları GÖRDÜM

Günah deryasında batanı Tövbeden sonra secdede duranı GÖRDÜM.

Ben asla yıkılmam deyip mum gibi eriyip akıp gideni GÖRDÜM

Bükülmez bir bileğim var deyip
Kolunu oynatamayanıda GÖRDÜM .

Gençliğine güvenip
Elleri titreyenleride GÖRDÜM

Kibirden egodan yeri görmeyeni
Burnu havada sürtenide GÖRDÜM

Ben ölümsüz deyip
Bir dua,ya muhtaç kalanıda GÖRDÜM …

Gönül pınarlarından akan en kalbi duygularla
İlk heyecanla selam olsun siz değerli gönül dostlarına.
Selam olsun bu yazımı okuyan okurlara.
İlklerle birlikte ilk selamımız olsun..

Esenlik içinde kalın sağlıcakla kalın
Yazar: Mustafa Yıldız (Oğlu)