Türkiye’nin siyasi ve toplumsal gündemi

Son yıllarda derin tartışmalara ve kutuplaşmalara sahne oluyor. Bu tartışmalar, sadece siyasi liderlerin ve partilerin değil, aynı zamanda toplumun farklı kesimlerinin de birbirine yabancılaşmasına neden oluyor.

Anadolu‘nun birçok şehrinde yaptığım seyahatlerde, halkın siyasi liderlere olan güveninin nasıl zamanla aşındığını gözlemledim. Yerel teşkilatların kokuşmuşluğu ve vekillerin halktan uzaklaşması, insanların siyasete olan inancını zedeliyor. Ancak, bu durumun düzeltilmesi için hiçbir çabanın gösterilmemesi, umutların daha da kırılmasına neden oluyor.”

Bu süreçte bazı isimler öne çıkarken, bazıları ise geri planda kalmak zorunda kalıyor. Bu durum, siyasi iktidarın çevresindeki dinamiklerin ve toplumsal tepkilerin nasıl şekillendiğini gösteriyor.

Özellikle İstanbul Sözleşmesi gibi toplumsal cinsiyet eşitliği ve kadın hakları konularında yapılan tartışmalar, Türkiye’deki muhafazakar kesimlerle liberal kesimler arasında derin bir ayrışma yarattı. Sözleşmeye karşı çıkanlar, bunun aile yapısını zayıflatacağını ve geleneksel değerlere zarar vereceğini savunurken, destekleyenler ise kadınların şiddetten korunması ve eşitlikçi bir toplum inşa edilmesi gerektiğini vurguladı. Bu tartışmalar, siyasi liderlerin ve partilerin tutumlarını da belirleyen bir etken oldu.

Ancak, belirttiğimiz gibi, bu süreçte bazı isimler, özellikle Özlem Zengin gibi figürler, hem kendi partisi içinde hem de toplumda tartışmalara neden oldu. Zengin’in LGBT filmlerini tavsiye etmesi, Kemalizm’i desteklemesi ve İstanbul Sözleşmesi‘ni savunması, muhafazakar kesimlerde tepkiyle karşılandı. Aynı zamanda, savcı yeğenini Cumhurbaşkanı ile tanıştırması gibi davranışlar, nepotizm şüphelerini de beraberinde getirdi. Bu tür davranışlar, siyasi liderlerin çevresindeki isimlerin nasıl bir güç ve etki alanı oluşturduğunu gösteriyor.

Diğer yandan, Ayasofya imamı ve akademisyen Mehmet Boynukalın gibi isimlerin, İstanbul Sözleşmesi’ne karşı çıktıkları için hedef alınmaları ve görevlerinden istifa etmek zorunda kalmaları, siyasi iktidarın çevresindeki baskıcı tutumun bir göstergesi olarak yorumlandı. Bu durum, siyasi liderlerin çevresindeki isimlerin, farklı görüşlere tahammül edemeyen bir yapıya dönüştüğünü gösteriyor.

Ak Parti ve Tayyip Erdoğan’ın çevresindeki bu “zehirli papatyalar”, partinin ve liderin toplumsal tabanını zayıflatıyor. Yerel teşkilatların kokuşmuşluğu, vekillerin halktan uzaklaşması ve siyasilerin dünyalık kaygıları, partinin toplumsal desteğini erozyona uğratıyor. Bu durum, siyasi liderlerin çevresindeki isimlerin, liderin vizyonunu ve toplumsal desteğini nasıl zayıflattığını gösteriyor.

Ancak, tüm bu eleştirilere rağmen, Tayyip Erdoğan‘ın hala Türkiye’deki siyasi arenada önemli bir figür olduğu gerçeği değişmiyor. Milliyetçi ve muhafazakar kesimler, Erdoğan’ı desteklemeye devam ederken, liberal ve sol kesimler ise onun politikalarına karşı çıkıyor. Bu durum, Türkiye‘deki siyasi kutuplaşmanın derinleşmesine neden oluyor.

Siyasi liderlerin çevresindeki isimlerin tutumları, partilerin ve liderlerin toplumsal desteğini belirleyen önemli bir etken olarak karşımıza çıkıyor. Bu süreçte, toplumun farklı kesimlerinin bir arada yaşama iradesini koruması ve siyasi liderlerin de toplumsal uzlaşmayı sağlayacak adımlar atması büyük önem taşıyor.

“Vefâ, bir milletin en değerli hazinesidir. Geçmişimize, değerlerimize ve birbirimize olan bağlılığımız, bizi ayakta tutan en önemli unsurdur. Bu zorlu süreçte, birbirimize kenetlenerek, geleceğe umutla bakabiliriz. Çünkü biliyoruz ki, milletimizin irfanı ve bilgeliği, her zaman bize yol gösterecektir.”

Toplumun farklı kesimlerinin birbirini anlamaya çalıştığı, siyasi liderlerin ise toplumsal uzlaşmayı sağlayacak adımlar attığı bir gelecek umuduyla.